Mijn zoontje is negen maanden. Negen maanden op negen maanden af. Zeggen ze…
Bij mij duurt het ietsje langer en niet alleen bij mij.
Mijn mamabrein laat me nogal eens in de steek. Sinds 18 maanden ben ik vergeetachtig, kan ik me slecht concentreren en hebben mijn emoties hun eigen leven. Ik vergeet afspraken, sta op de verkeerde locatie, kan me ons vorige gesprek niet meer herinneren of de vorige behandeling. Ik vergeet verjaardagen, waar ik dingen heb neergelegd, wat ik ook alweer ging doen als ik naar boven loop eenmaal boven aangekomen, ik vergeet dat ik mijn zoontje had gezegd dat we samen zouden gaan spelen (okay hij kan nog niet terugpraten maar volgens mij snaptie ALLES!) Ik vergeet zelfs soms een luier te verschonen, de fles van 15.00 uur, heb ik die nou wel of niet gegeven? Er was iets om 13.00 uur, maar wat?! Wat hadden we gisteren besproken? You can tell me anything, ik weet het gewoon niet meer.
En dan hebben we natuurlijk nog tijd te kort
Het leven draait om de kleine. Met liefde, zonder gezeur, ik geniet ervan. Maar… ik kom echt nergens aan toe. Een Appie online bestelling doen laat soms zelfs dagen op zich wachten. Opruimen, de was doen, dozen uitpakken van de verhuizing van drie maanden geleden, financiën, appjes, mails. Hoe deed mijn moeder dat met vier kinderen?! En dan ook nog een geweldig klein mannetje dat fantastisch lief is, behalve als het op slapen aankomt. De tijd dat ik iets nuttigs zou kunnen doen, wil hij in mijn armen liggen snurken. En ik hou zoveel van hem dus ik geef het hem ook, met liefde!
Maar gelukkig heb ik mijn trucjes
Alles opschrijven, nergens mee wachten (want dan vergeet ik het), alles direct doen dus, het anderen laten doen, hulp vragen, mezelf niet straffen maar erom lachen, niet teveel van mezelf verwachten, mijn mamabrein de schuld geven, anderen vragen me eraan te herinneren.
En waar is het nou eigenlijk goed voor, dat mamabrein?
• Ik kan mijn aandacht bij mijn kleintje houden, waar ik vroeger non-stop aan werk dacht; • Ik vergeet ook de stomme dingen makkelijk;
• Ik sta super in verbinding met mijn kleintje (tot 2 jaar heb ik vernomen, sommigen zeggen tot 12 jaar);
• Ik kan me heel goed inleven in andere mama’s;
• Ik kan me ook heel goed inleven in mijn kleintje, auw je vinger doet pijn?! Kom maar lekker bij mama knuffelen en ik ben er helemaal voor je want ik weet al niet meer wat ik aan het doen was;
• Er zijn emoties… (het voordeel daarvan ben ik even vergeten);
• Mijn to-do lijst blijft niet hangen in mijn hoofd.